ตอนลูกเกิด – ลูกไม่ได้ขอพ่อแม่มาเกิด แต่ถูกพ่อ-แม่ ทำให้เกิด ลูก จึงเป็นความรับผิดชอบของพ่อ-แม่ ?
การเลี้ยงดูลูก คือ หน้าที่ของพ่อ-แม่ โดยตามกฎหมายที่พ่อ-แม่ ต้องทำ ?
เชื่อได้เลยว่า หลายๆคนที่ได้ยินคำพูด แบบนี้เป็นต้องแสลงหูแน่ๆ และยังเชื่ออีกว่าพ่อ-แม่หลายๆท่านที่เฝ้าเลี้ยงดูลูกมาเป็นอย่างดี ลูกที่เลี้ยงมากับมือ ได้อ่านแบบนี้แล้วจะรู้สึกอย่างไร?
คำถามของเรื่องนี้ คือ พ่อ-แม่ มีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูลูก? เลี้ยง เพราะ เป็นแค่หน้าที่ตามกฎหมายจริงหรือ ?
ความจริงแล้ว เปล่าเลย พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงลูกเพราะหน้าที่ แต่พ่อ-แม่ส่วนใหญ่มักบอกว่า….คิดว่ามีลูกแล้ว มันมีความสุขกว่าเก่า มีคนที่เรารักมากๆ เพิ่มมาอีกคนนึง มองหน้าลูกแล้วเห็นความรัก ความเชื่อใจจากลูก ได้เห็นลูกเติบโตขึ้นทุกวัน มันบรรยายไม่ถูก แถมเวลามองหน้าสามีแล้วมันได้เห็นเค้าในอีกมุมนึง อีกบทบาทนึง มันภูมิใจและมีความสุขมาก….
…..และได้รู้ว่าวันนึง เราไม่ได้ทำเพื่อตัวเองคนเดียวอีกต่อไป เราทำเพื่อลูก เพื่อสามี เพื่อครอบครัวที่อบอุ่นในอนาคตจะเป็นอย่างไรไม่รู้ รู้แค่ตอนนี้มีความสุข ถ้าให้เลือกตอนมีลูกกับไม่มีลูก ขอเลือกตอนมีลูกค่ะ มันคือความสุขที่หาไม่ได้จากที่ไหน…..
……คนไม่มีลูก ไม่มีวันเข้าใจหรอก ว่าการมีชีวิตน้อยๆอยู่ให้เราดูแล มันเป็นความรู้สึกยังไง การจินตนาการก็ไม่เหมือนของจริงหรอก การเอาหลานมาเลี้ยงผมบอกได้เลยว่ามันรู้สึกดีแค่ตอนเด็กเท่านั้น ถ้าเป็นลูกของเรา คุณไม่มีแม้แต่จะรังเกียจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำ คุณจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนมากขึ้น มีจุดหมายในชีวิต ทุกอย่าง พร้อมมอบให้กับลูก เมื่อคุณมีลูก ชีวิตคุณจะไม่มีที่สิ้นสุด มีเรื่องราวใหได้ทำตลอด……
นั่นก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เพราะ “รัก” จึงดูแลอย่างดี
แต่โลกใบนี้ ก็ไม่ได้มีพ่อ-แม่ ที่รักและเอาใจใส่ลูกเพียงอย่างเดียว แต่ก็มีพ่อ-แม่ อีกมากมายที่ไม่ใส่ใจในเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง บางคนทิ้งๆขว้างๆลูก บางคนก็ถึงขนาดด่าทอ ตบตีลูก ใช้ถ้อยคำที่รุนแรง และทำร้ายร่างกายลูก ลูกๆก็ต้องเติบโตมาอย่างยากลำบาก ปากกัด ตีนถีบ เพื่อดิ้นรนให้ตัวเองมีชีวิตและเอาตัวรอด ซึ่งก็ไม่แปลกที่ลูกๆจะไม่กตัญญู ไม่เลี้ยงดูและไม่สำนึกบุญคุณของพ่อ-แม่
แต่ในเรื่องที่เราจะพูดถึงกันนั้น เป็นกรณีที่พ่อ-แม่ เลี้ยงดูลูกอย่างดีตามอัตภาพของพ่อแม่ที่จะทำเพื่อลูกได้ ว่าถ้าลูกทำงานหาเงินได้แล้ว ไม่ให้เงินพ่อ-แม่ แล้วจะเรียกว่าอกตัญญูมั้ย ?
ก่อนอื่นเราต้องมาทำความเข้าใจก่อน ว่าอะไรที่เรียกว่า “การกตัญญู”
ความกตัญญู คือ การรู้สึกสำนึกบุญคุณ ด้วยความเคารพ นับถือ และเชื่อฟัง รวมไปถึงการช่วยเหลือในการทำงานต่างๆ คนเราถ้ามีความกตัญญู เราจะเห็นคุณค่าของบุญคุณคนที่เค้าเลี้ยงเรามา อย่าว่าแต่พ่อแม่ แค่คนที่เคยช่วยชีวิตเราตอนเราลำบาก ก็เรียกว่าคนที่มีบุญคุณต่อกัน นี่เรียกว่ากตัญญู คนที่ไม่มีความกตัญญูจะนึกตรงนี้ไม่ออกเลย คิดว่าพ่อ-แม่รักสนุกจึงทำให้เกิดมา หรือ เพราะเหงาก็เลยต้องมีลูก หรืออะไรก็ตาม คนแบบนี้จะไม่มีวันคิดได้
แต่คนที่มีความกตัญญู จะมองเห็นคุณค่าของคนที่มีบุญคุณอย่างลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่เฉพาะพ่อ-แม่ แต่รวมไปถึงครูและอาจารย์ คนที่เคยช่วยเหลือ ก็จะเห็นพระคุณได้อย่างชัดเจน เพราะไม่คิดแต่ในมุมของตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเอง แต่ยังจำได้ขึ้นใจ และนึกถึงบุญคุณความรักและความช่วยเหลือต่างๆจากคนรอบข้าง แบบนั้นถึงจะเรียกว่า กตัญญู
แล้วพอเรานึกถึงคุณงามความดี ของคนที่รักและเอาใจใส่เรามาตลอด เราจะรู้ได้ด้วยตัวเราเองโดยอัตโนมัติโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก แต่มันก็เป็นไปเองโดยธรรมชาติ แต่คนส่วนใหญ่กลับมองว่า การตอบแทนคุณนั้น ต้องเป็น “เงิน” ทั้งที่ความจริงแล้วมีวิธีการตอบแทนคุณอีกหลายวิธีที่เราสามารถทำได้ และ เงิน ก็ไม่ใช่การตอบแทนที่ดีที่สุดเสมอไป ไม่ใช่ “ไม่ให้เงิน เท่ากับ การไม่กตัญญู” การตอบแทนคุณพ่อ-แม่แบบนั้น เป็นอะไรที่ฉาบฉวยและง่ายที่สุด
จริงๆแล้วพ่อ-แม่ ไม่ได้ต้องการเงินทองอะไร แต่ที่ต้องการ คือ ความรักและการดูแลเอาใจใส่จากลูกเพียงเท่านั้นเพราะลูก คือ แก้วตาดวงใจของพ่อ-แม่
ขอขอบคุณข้อมูลดีดีจาก Line Today
