อย่าอนุญาตให้ตัวเอง “ถูกทำร้าย”หรือเปลี่ยนแปลงไปเป็น “คนที่เราไม่ได้เป็น” ถ้าคนๆนั้นทำให้เรารู้สึกต้องเปลี่ยนแปลงตัวตนของเราไปจนไม่หลงเหลือความเป็นเรา แบบนั้นเค้าไม่ได้เรียกว่ารักนะ ถ้าเค้าให้เราเปลี่ยน แสดงว่าเค้าไม่ได้รักในแบบที่เราเป็น การทนอยู่กับเค้าต่อไป มีแต่เจ็บกับเจ็บ เดินออกมาดีกว่า
อย่าอดทน ถ้าสุดท้ายแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ คือ ชีวิตและความมั่นใจที่ผุพังลง ความอดทนเป็นสิ่งที่ดี ถ้าเราอดทนในเรื่องที่ถูกต้อง ในเรื่องที่ดี แต่เรื่องอขงหัวใจอดทนไป หัวใจก็พังอยู่ดี ถ้าทั้งชีวิตและมั่นใจของเรามันค่อยๆหายไป ความอดทนของใจก็เริ่มถึงขีดจำกัด จะกัดฟันทนต่อไปหรอ เพื่อความรู้สึกที่อยู่กับเค้าแล้ว เรามันไร้ค่า
คนเราอาจเลือกให้อยู่ใกล้ๆคนดีไม่ได้ตลอดเวลา ไม่มีหรอกที่ชีวิตจะไม่เจอคนดีเลย มันต้องมีบ้างอย่างน้อยให้ใจได้เจอที่อบอุ่นสักครั้ง แต่มันก็ไม่เสมอไป
คนรัก เพื่อนสนิท คนที่อยู่ในชีวิตเราอย่างใกล้ชิดเราสามารถ“เลือกได้” เลือกคนที่ดีต้องทำยังไง ถ้าคนที่คบอยู่ ทำเหมือนเราเป็นของตาย ไร้ค่า กลับมาหาเมื่อไหร่ก็ได้ ทำใจ ทนเจ็บแล้วกัดฟันเดินออกมา คือทางที่ดีที่สุด
ทุกครั้งสิ่งที่ตอบกลับไป ไม่ใช่ว่า คนๆนั้นมันเลวร้าย นิสัยไม่ดี แต่คือ เราต้องตัดสินใจ “เลิกอนุญาต” ให้คนแบบนั้นอยู่ในชีวิตเราก่อน ไม่ได้ให้โทษตัวเอง แต่อยากให้ลองคิดดูว่า “เราเองรึเปล่าที่พร้อมอ้าแขนรับเขาเสมอ เมื่อเขาเดินกลับมาทำร้ายเราอีกหน”
กับคนบางคนนั้น เราคง “หวัง” ให้เค้าเปลี่ยนไปเพียงเพราะเรารักเค้าไม่ได้หรอก เริ่มจากการ “ปรับความคาดหวัง” ของตัวเองให้กลับมาตั้งอยู่บน “ความเป็นจริง” คับ ไม่ใช่ภาพเรากับเค้าในจินตนาการ
แค่ใช้ชีวิตที่เจอปัญหา ความยุ่งยากมากมายที่โลกซัดสาดใส่เราแบบ “เลือกไม่ได้” ก็เหนื่อยมากพอแล้ว อย่าเพิ่มภาระให้ใจ ด้วยการยินยอมให้ใครทำร้ายมันอีก ทวงคืนชีวิตตัวเองให้กลับมา “ตัวใหญ่” ให้กลับมา “มีตัวตน” บนโลกใบนี้อีกครั้งเพื่อให้ชีวิตอันแสนสั้นของเรา มีความสุขได้มากที่สุดเท่าที่จะมีได้
ขอขอบคุณข้อคิดดีดีจาก วันนี้เจอนั่น
